یه زمانی که شاید شما یادتون نیاد مثلا ۱۵ سال پیش بیشتر آهنگا روو نوار کاست بود تا سی دی. فلش مموری که هنوز نبود. فلاپی بلد بودیم و سی دی تازه اومده بود و خلاصه جون ما بود و یه ضبط کوچیک و نوار کاستامون. من به خاطر آهنگی که می شنوید دو تا از کاست مربوطه خریده بودم. یکیش توو ماشین بود یکیش توو خونه. زندگی با اعمال شاقه. یه روزی دوست حضرت همسر از کاست خوشش میاد و از ماشین برش میداره. من کاست خونه رو میذارم توو ماشین که باز یکی بخرم؛ عطف به این قانون که اون چه که رفته دیگه هرگز نمیاد؛ بعد در همین اثنا یعنی در طی چند روز ماشین هم فروخته میشه و کاست دوم هم باهاش میره. بعد دیگه رفتم بخرم گفتن تموم شده. اون موقع اینجوری نبود همه چیز برا دانلود در دسترس باشه. یه سال گذشت فول آلبوم رضا صادقی البته تا اون موقع روو سی دی اومد و این آهنگ رو نداشت. بعدش هم دیگه کلا هم اون آلبوم خاص و هم این آهنگ خاص فراموش شدن. بعد از چند سال دیگه نه اسم آهنگ یادم بود نه خودش اما یادمه یه مدت همه آهنگای رضا صادقی رو گوش کردم ولی این رو پیدا نمیکردم. شایدم میشنیدم ولی نمیشناختم. علاقه مون به دوست داشتنی هامون در همین حده. تند و خسته. یا خیلی شدید یا هیچی. حالا اصلا معلوم نیست چرا باید بعد از این همه سال امروز یهو بهش برسم و اتفاقا بشناسمش و همه اتفاقات اون سال ها به ذهن متبادر بشن و اتفاقا با همون شدت اون علاقه دوباره پیداش بشه انقدر که با شنیدن ثانیه به ثانیه اش دل آدم کنده شه. اتفاقات زندگی همه شون همین قدر یهویکی هستن. چیزی از بین نمیره. یه گوشه ای پنهون میشه تا یه روزی که هیچ کاری از آدم برنمیاد شدید تر و خانه براندازتر قد علم کنه.
درباره این سایت