و سه شنبه خدا کوه را آفرید.

اگر حال خوبی دارید این پست رو نخونید.

روز دلگیریه. روزگار دلگیریه. کز نیستان تا مرا ببریده اند. در نفیرم مرد و زن نالیده اند. این که همه مون به اندازه کافی مشکل و مساله و دردسر داریم و از دست چه کنم های خودمون انقدر سرگشته و مضطرب هستیم که دچار تپش قلب و فشار خون باشیم متین. من خودم از همه بدتر. ولی مساله اصلی هنوز اینه که سلامتی داریم و میتونیم این ها رو تحمل کنیم و تلاش کنیم و ازشون بگذریم. می دونم حرفم تکراریه و براتون بیشتر سردرد محسوب میشه اما خواستم خواهش کنم به شکرانه سلامتیمون انرژی های مثبت مون و انرژی شکرگزاریم رو تقدیم کنیم به کسانی که از بیماری و هزینه های سنگین اون دیگه نمیدونن چیکار باید بکنن. میدونم. انواع دلیل و توجیه و مثنوی مثنوی کلمه میشه نوشت برای این موضوع. ولی امیدوارم همه رو بگذاریم کنار و از صمیم قلب های دردمندمون دعا کنیم آفریدگار روز و روزگار گره از مشکلاتشون باز کنه. اگرچه روزگاریه که کلمه میلیارد خیلی خیلی راحت به زبون میاد و خیلیا میلیارد میلیارد پول دارن ولی روزگاری نیست که بشه از کسی انتظار داشت کمک خاصی انجام بده. شاید اگر چند سال پیش بود می شد از این کارها کرد. ولی الان واقعا انتظاری نیست. من کسی نیستم که این حرفا رو بزنم. اما یک خواهشه. به شکرانه سلامتیمون برای بیماران دعا کنیم تا از مشکلاتشون عبور کنن و خوب بشن. اگر براتون مقدوره لطفا این متن رو منتشر کنید تا دعای افراد بیشتری شامل حال بشه. ممنونم.

سه شنبه
چرا تلخ و بی حوصله ؟
سه شنبه
چرا این همه فاصله ؟
سه شنبه
چه سنگین !چه سرسخت ؛ فرسخ به فرسخ !
سه شنبه
خدا کوه را آفرید
 قیصر امین پور