عاشق شدیم رفت . از اول!
این هــم دلیل ِ شعر ِ موافق!!
پا دادن ِ زنی به "شدن" را،
بگذار پای قحطی ِ عاشق!
تُنگ ِ دلــم ، برای تـــــو کوچک.
پک- پک بزرگ شد لب ِ سیگار.
سیفون شعر را بکشم ، تا
دلپیچه های آبی ِ خودکار.
وقتی به واژه در نمی آیی،
ویراژ روی مغزِ منی . آخ.
هی ! موش ِ بسته بـــه دم ِ جارو!
دل بسته ای به خنده ی ِ سوراخ!
می خواهم از تو گرم بگیرم
سرمـای ذاتــی ِ تنی ام را!
با دست های تــــو بتکانم
اندوه ِ پاک – دامنی ام را!
تکرار ِ بوسه ، می بردم سرخ
تا یادهای با تـــــو فراموش.
می ترسم از نفــوذ ِ ریاضی!
از حفظ ِ جلد ِ چندم ِ آغوش.
برگـــرد ، تا تمــــام نکردم
شب های رو- سپید ِ سیا را!
"خوب"م ، که انتخاب نکردم
"بد" بودنم بــه شرط ِ بقا را!
سگ نیستم که با تو وفادار!
خر نیستم بـــه یاد ِ تـو قانع!
اسبم ، که سرکش است و فراری
رامــم نمـی کنند مـوانـــــــع
تقویم ، فصل های گذشته.
تاریـــخ ، میوه های نچیده.
تقویم، جمعه ی کسل از نو.
با شش هووی رنگ - پریده.
تاریــخ ِ انقضای تو اینجاست!
روی رگم که خون زده بیرون!
ترکیب خون و خنده و خلسه.
از بسترم "جنــون" زده بیرون.
***
من زنده ام هنـــوز و دوباره
خون ، جاری ِ رگا - رگم از نو!
آیینه و دهن – کجی و آآآآآه.
تنهایـــی ِ پدر- سگم از نـــو!
***
از تو مرا امید ِ شفا نیست.
شاید امامـزاده ی بعــدی.
من زنده ام که دوست بدارم.
لطفن حرامزاده ی بعدی!!!
طاهره خنیا
درباره این سایت